Staartje Sydney, start Tasmanië

De laatste dag in Sydney hebben we doorgebracht met Heidi en Richard. We werden afgehaald op station Bondi Junction en met een kleine omweg zijn we naar het huis van Heidi en Richard gereden. Wat een leuk huisje. Klein, maar fijn, met een heerlijke buitenplaats onder een afdak. Goed toeven met een kop koffie en wat lekkers. Na wat bijgekletst te hebben, zijn we aan de wandel gegaan. Via Coogee beach, Bronte Beach, Tamarama Bay naar Bondi Beach gelopen, langs een prachtig wandelpad langs de kust. Wat een mooie plek om te wonen en te leven! En ja, een foto van het lifeguardhuisje op Bondi Beach moest natuurlijk ook genomen worden.
Met de bus zijn we naar Darling Harbour gereden om daar samen te eten. Heerlijk! Toen met de ferry naar het centrum gevaren om vervolgens met de trein terug te gaan naar ons appartement.
Wat een fijne afsluiting van onze Sydneyweek. Kon niet beter!

Met volgepakte tassen gingen we de volgende dag naar het vliegveld voor de binnenlandse vlucht naar Hobart op Tasmanië. En wat we al dachten, we hadden een flink overgewicht in onze koffers, dus dit keer mochten we een kleine extra bijdrage betalen. Dat wordt anders inpakken als we naar Melbourne gaan vliegen.
De volgende verrassing was een hele aangename: bij het ophalen van onze huurauto hadden we niet de verwachte Toyota Corolla, maar de Toyota RAV4. Een supergrote, comfortabele car. En dat zoeft…

Via de drukke stad Hobart zijn we naar ons eerste onderkomen op Tasmanië gereden. Een gardencottage stond in onze papieren. En weer een leuk huisje!
De volgende twee dagen hebben we rondgereden in de omgeving. Het was wel jammer dat er een blauwe waas over het land lag vanwege een bosbrand in het westen. En we konden het zelfs ook ruiken, maar er was voor ons geen gevaar. We zijn naar Tasman Peninsula gegaan, waar we een bezoek hebben gebracht aan Port Arthur. Een vroegere gevangeneneiland. En we hadden weer mazzel: de toegangskaarten kregen we van mensen die een passe-partout hadden voor 2 dagen en die niet meer wilden gebruiken. (Zo hebben we de kosten van het overgewicht van onze koffers er weer uit. We zijn wel Nederlanders, hoor…).
We hebben zelfs een boottochtje mee kunnen maken. Daar hadden we geen toegangskaartje voor, maar Henk kan heeeeel zielig en onbegrepen kijken. En zoeken naar het kaartje in de tas, die er natuurlijk niet in zat, hielp ook heel goed. We mochten doorlopen…

We hebben de afgelopen weken een grote variatie gehad in landschappen. En dan ga je wel steeds vergelijken: is dit mooier dan Nieuw-Zeeland? Hoe voelt Australië? Zijn ze net zo ontspannen?
De stad was natuurlijk hectisch. Het landschap in Tasmanië is weidser en niet zo groen, want het is de afgelopen tijd heel droog geweest en warm. En vergelijken kun je het ook eigenlijk niet. Ook hier is het weer prachtig en genieten we volop van natuur en (vooral ’s avonds en ’s morgens vroeg) van vogelgeluiden.