Murchison en Abel Tasman National Park

Hoe idyllisch kan de omgeving zijn. Ik schrijf nu dit verslagje vanaf een picknicktafel aan de zee, waar wij vannacht op een DOC camping slapen. Dit is een camping zonder voorzieningen, alleen een toilet en water is aanwezig (het water kun je pas drinken als je het 3 minuten gekookt hebt). Wij hebben in onze campercar voldoende drinkwater bij ons, dus straks vroeg de auto in omdat het ’s avonds toch wel erg afkoelt. Voor het zover was, zag ik in de oceaan donkere plekken. Met de verrekijker konden we een school dolfijnen voorbij zien trekken. Top!

Maar laat ik beginnen bij onze activiteit in Murchison langs de Buller rivier. Over deze rivier is een ontzettend lange hangbrug gemaakt naar een eilandje, waar je heerlijk kunt wandelen. Op het eiland hebben wij een Jetboat geboekt. Een hele snelle boot, die ons in een onwaarschijnlijk tempo over de rivier heeft gevaren. Extra spectaculair was het dat de boot met een noodvaart 360 graden in de rondte gaat! Natuurlijk hebben we ook meermalen stil gelegen om de omgeving vanaf het water te kunnen bekijken. Een heerlijke boottocht waar de adrenaline van door je lijf gaat jagen.
Om de terugweg niet weer via de hangbrug te nemen zijn wij als superman en –woman via een kabelbaan naar de vaste wal ‘gevlogen’. Wat is dat spannend, om vanaf een platform het luchtledige in te duiken. Wauw!! We hebben nog lang na lopen stuiteren.

Het nationaal park Abel Tasman was onze volgende bestemming. Onderweg hebben we de wandeling naar de “Split Apple Rock” gemaakt. Een absolute must-see van Nieuw Zeeland. Dit is een unieke trouwlocatie. Toen wij er waren was er dus zo’n wedding ceremony, zoals je ook op tv ziet: een boogje met bloemen, gasten op stoeltjes op een rijtje, blauwe zee, bruidsmeisjes en bestmates. En op de achtergrond natuurlijk de Split Apple Rock.

Voor de volgende dag hebben wij een dagexcursie geboekt: kajakken en wandelen. We werden met de watertaxi naar ons vertrekpunt gebracht. Op zich was dat al een attractie: we konden in de boot gaan zitten, die achter een tractor op de aanhanger hing. We reden via de weg naar de zee, waar we achterwaarts door de tractor het water in gereden werden. We voelden ons een bezienswaardigheid, maar niemand keek daarvan op. Het is daar de gewoonste zaak van de wereld.
We werden door de taxi afgezet op het strand van Onetahuti. Daar kregen we de instructie voor het zeekajakken. Gelukkig was de zee rustig (op dat moment) en hebben we rondom Tonga Island gepeddeld en daarna afgezakt naar Bark Bay. Dit zijn allemaal strandjes, die je alleen lopend kunt bereiken of per kajak. Onderweg hebben we zeehonden gespot, die lekker in het zonnetje lagen en even later in de stromende regen. Op Bark Bay hebben we heerlijk geluncht (onder een door de gids gemaakt afdakje), de wandelkleding aangetrokken en zijn de hiketocht naar Anchorage gestart. Een wandeltocht over de heuvels en het regenwoud van 12 km. Wat een belevenis! En ook wel vermoeiend.
Maar dit was nog niet alles: Vanaf Anchorage werden we weer met de watertaxi naar Marahau gebracht. De zee was wat wilder geworden. De kapitein waarschuwde voor een ‘bumpy’ride. En dat hebben we geweten: golven van zeker 3 meter hoog. Wat een klappen maak je dan. Spectaculair.
We werden nu ook weer uit het water gehaald door de tractor en naar ons verzamelpunt gereden. Wat een enerverende dag!
Tijdens onze wandeltocht hebben we onszelf die avond een heerlijke pizza beloofd. En die smaakte zooo lekker. Helemaal rozig van de hele dag buiten en moe van de inspannende activiteiten, zijn we om 20.30 uur ons bed ingerold. Klokje rondgeslapen om de reis te vervolgen richting Kaikoura, voor dolfijnen en walvissen.