Van Moeraki tot Dunedin

Allereerst willen we van onze kant vertellen dat we het heel leuk vinden om jullie reacties op ons blog te lezen. We kunnen niet reageren op alle reacties, maar op de terugkerende vraag over onze kampeerauto, plaatsen we wat foto’s van de binnenkant. Zoals je kunt zien is het best wel ruim, en vinden wij het alleen maar knus en gezellig. We liggen elkaar niet in de weg tijdens het slapen en we hebben ieder een eigen uitgang (voor het geval dat…).
De avonden brengen we meestal niet in de auto door, maar in de ‘huiskamer’ van de camping, ook al zou het makkelijk kunnen. Het gemak van een heetwaterkraan (Cooker) is te verkiezen boven het installeren van ons kooktoestel voor ons bakje koffie.

We zijn aanbeland in Moeraki. Dé plek voor het spotten van pinguins en zeehonden. De camping lag prachtig, vlak aan de kust. Over het strand hebben we een heerlijke wandeling gemaakt naar de Moeraki Boulders. Grote ronde stenen, die zomaar verrijzen vanuit moeder Aarde. Heel apart en bijzonder. Het was een wandeling van een uurtje en met het zonnetje hoog aan de hemel, was het aangenaam warm. Dus petjes op, want onze verbrande wangen en neuzen moesten worden beschermd.

Rond 17 uur zou het de beste tijd zijn voor het spotten van dieren op een landtong, gelegen bij Moeraki. En dat was het ook: eerst hebben we de zeehonden gespot. Niet 1 maar wel 15. Lagen nog heerlijk te genieten van het late zonnetje. Via een uitkijkpunt konden we ook gelijk 2 pinguïns zien waggelen. Het was wel wat ver weg, maar toch..
Via een smal bergpad konden we verder de landtong oplopen en wat verscheen er vlak voor ons: een geeloog pinguïn en verderop nog een paartje. Wat een geluk, en zooo dichtbij! Wat een leuke manier om de dag af te sluiten.

Onze tocht hebben we voortgezet naar Dunedin, één van de grotere steden van het Zuidereiland. Het weer werkte deze dag niet mee. Het miezerde en regende, dus de stad gaf geen vrolijk welkom. Nadat we een plekje hadden gevonden op de stadscamping (een heeele grote camping) zijn we met het openbaar vervoer naar het centrum gegaan. Het is geen inspirerende stad, maar gelukkig hadden ze wel een prima eettentje!

De volgende dag waren we al vroeg op pad, richting Portobello op het schiereiland voor Dunedin. We zijn helemaal naar het uiterste puntje gereden via een prachtige kustweg. Veel bochtjes en best wel smal… Onderweg een stop gemaakt bij Larnack Castle. Het enige kasteel van heel Nieuw-Zeeland, met een prachtige tuin en mooie uitzichten naar Dunedin.
Op het puntje van het schiereiland zouden albatrossen moeten zitten. Ook deze laten zich misschien zien bij het invallen van de avond. Van andere reizigers hebben we gehoord dat het er misschien 1 zou zijn. Voor ons niet de moeite om de weg ’s avonds weer te rijden (bochtig en donker, brrr). 
We hebben een leuke, kleine camping gevonden, waar we vroeg in de middag zijn aangekomen. Maar voordat we daar waren hebben we het grootste ijsje van Nieuw-Zeeland gegeten (en voor Henk met zijn favoriete smaak: drop, maar dan in rode-kool-kleur!)

De komende dagen hebben we een huisje in de Caitlins. Daar is geen bereik voor telefoon en internet, dus vanaf donderdag pas weer gelegenheid om te publiceren. Tot dan!