Van Christchurch tot Akaroa

We hebben ons rijdende huisje opgehaald: een mooie, witte Toyota. De eerste keer rijden was voor Henk best wel weer spannend: aan de linkerkant van de weg en dan ook nog alle handles en knoppen aan de andere kant… Als je wilt afslaan en bij het richting aangeven gaan ineens je ruitenwissers aan, dan doe je toch iets verkeerd. Het duurt even voordat je hersens snappen dat de omgekeerde wereld nu goed is. Datzelfde geldt als er voor je gevoel opeens een auto op je af komt. Gelukkig is Henk de rust zelve, en stuurt ons schijnbaar moeiteloos de ene na de andere rotonde over! Onderweg naar Akaroa hebben we al flink kunnen genieten van de mooie uitzichten. Prachtige Shire-achtige plaatjes. Het plaatsje zelf is klein, maar toch met flink wat winkeltjes en eettentjes.

Om op ons vakantiepark te komen, moeten we een sterke afdaling maken naar het dal op een best wel breed grindpad. Richting ons huisje gaat dat prima, alleen kost het de auto erg veel moeite om bergop naar de uitgang te rijden. Veel slippen en ingraven in het grind. Anja uit de auto gesprongen en Henk (weer koelbloedig) naar boven geslipt. Zo’n nare ervaring dat ik er ’s nachts flink last van heb gehad.

Op aanraden van de receptionist van ons vakantiepark, hebben we de eerste avond heerlijk gegeten bij L’Hotel: spareribs waar het vlees van af viel, heerlijke pompoensoep, zalm en mosselen, zo groot als mijn duim. Mmmmm, smullen.

Om 22 uur vielen de luikjes alweer dicht. Dat we best wel last hebben van het ontberen van de regelmatige nachtrust de laatste dagen, bleek wel uit onze tijd van ontwaken: 10.15 uur. Klokje rond geslapen dus…(maar wel met enkele onderbrekingen vanwege het angstzweet, weer eens wat anders dan tropische momentjes, hihi).

Voor zondag stond een boottochtje op het programma om dolfijnen, vogels en misschien pinguïns te spotten. Jammer genoeg heeft de organisator dit gecanceld vanwege de weersomstandigheden op zee. Dan maar de auto ingedeeld voor de komende weken en een leuke wandeling gemaakt. Een lekkere dag dus.

Gelukkig was het maandag bij het opstaan prachtig weer. De boottocht kon alsnog doorgaan. We hebben veel geluk gehad: dolfijnen rond de boot zien zwemmen, een angstige pinguin gezien die de vleugels uit zijn lijf zwom om weg te komen, zeehonden, aalscholvers en meeuwen. Dit alles onder het wakend oog van de volop schijnende zon. De omgeving zag er  hierdoor nog mooier uit! Prachtig!!
Na de boottocht waren we flink hongerig, dus fish and chips gingen er wel in…

Dinsdag 17-11 beginnen we het kampeeravontuur. Zal mij benieuwen.