En toen zaten we vast!

Het is een nogal dramatische titel, maar dat is wel wat het is.
Maar laat ik chronologisch het verhaal vervolgen.
Gisborne begon met goed weer. Lekker door het stadje gewandeld. Een stadje, zoals veel kleine stadjes, een beetje vergane glorie. Ook is te merken dat ze ongeveer 2 jaar "offline" zijn geweest. Veel winkelpanden leeg en afgeplakt. Die hebben de Covidperiode niet overleeft. Ook qua toeristen is het nog erg rustig, in vergelijking met onze vorige reizen. De angst zit er nog blijkbaar in.
We zijn weer terug gewandeld, ook nog via het strand, naar de camping. Lekker buiten kunnen zitten totdat het weer begon te regenen. Dat heeft het de hele verdere dag/avond/nacht gedaan. Maar op deze camping goede faciliteiten, dus de tijd goed doorgekomen.

De volgende dag: nog steeds regen, veel regen. Deze dag hebben wij Sukkeltjesdag genoemd. Het begon met het starten van de auto. Niets, nada, noppes. De lichten aan laten staan... Gelukkig bood de onderhoudsdienst van de camping uitkomst. Startkabels erop en draaien maar. Opluchting alom.
Helaas de hele weg richting Wairoa in de regen en flinke bewolking gereden. De zon probeerde het wel, maar lukte hem helaas niet!
Onderweg kregen wij tot 2 keer een lichtsein van een tegenligger. Wat is er aan de hand? Groot licht aan? Geen licht aan? Neeee er stonden 2 politieauto's langs de weg. Daar probeerden ze ons voor te waarschuwen. Dus bij de eerstvolgende tegenligger zei Henk: ik zal ook even seinen. Maar ja, hij was nog niet helemaal gewend aan de handles. En de tegenliggers snapten niet dat hij hen wilde waarschuwen door zijn ruitenwissers aan te zetten....
Er zou een prachtige camping zijn in dit plaatsje, volgens een gast op de camping in Gisborne. De enige camping in dit dorp is RiverSide. Een motorcamp, zoals ze dat hier noemen. Prima camping, maar niet zoals we die hadden voorgesteld. De inrichting is een beetje jaren 70 met gordijntjes onder de wasbakken in de wasruimte en een plastic bloemetje op het aanrecht.
Henk had wel een leuke "huiskamer" gevonden, waar we heerlijk konden zitten. Na een poosje en nog eens goed rondkijken, zag ik een koelkast staan. Dat was niet gebruikelijk. Ook was deze koelkast flink gevuld met dranken. Oeps... waren wij gaan zitten in de voortent/serre van een vaste bewoner van de camping.... We hebben er wel de slappe lach van gekregen...
De avond hebben we doorgebracht in de keuken op harde stalen barkrukken terwijl de regen maar naar beneden bleef komen. Terug naar onze slaapplek liepen we tot onze enkels in het water. We hebben de auto maar op de parkeerplaats neergezet en daar de nacht doorgebracht. Wel eerst onze voeten afgedroogd natuurlijk!

Bij het wakker worden was de verbazing groot: DE ZON! Dus lekker ontbijten bij de auto. Wel op de parkeerplaats, dat was wat minder. Daar nog een Belgisch stel ontmoet, die al fietsend door Nieuw Zeeland aan het toeren is. 
We zijn vroeg gaan rijden naar Lake Waikaremoana. Zo'n 65 kilometer rijden door de prachtige omgeving. Heuvels, watervallen, kronkelende rivier. We konden zien dat de weersomstandigheden van de laatste dagen goed had huisgehouden. Ook op deze dag waren er veel waterstroompjes over de weg en sommige stukken van de weg waren met slik overdekt of zelfs deels weggeslagen. Dus alert blijven was een noodzaak. Er was ons aangeraden om niet door te rijden na de camping halverwege, vanwege de slechte weg. Dus bij de camping een koffie gescoord, heerlijk aan het water gezeten en genoten van het prachtige weer. En terug via dezelfde weg gaf toch weer een andere kijk op de omgeving.
De hele dag droog geweest en dat maakte ons super blij. Echter ook dit was weer van korte duur. Toen wij ons hoofd op het kussen hadden gelegd begon het te plenzen en dat heeft de hele nacht geduurd met als gevolg dat de wegen rondom Wairoa zijn afgesloten door overstroming, brokken steen op de weg of  weggeslagen delen. Wij zitten hier dus vast. Misschien gaan ze morgen weer open. Nu maar weer druppels tellen....