Troosteloos

Ik schrijf dit eerste deel van blog terwijl de regen tegen het raam van de "huiskamer" striemt. En dat is al de hele dag, waardoor we vandaag dus niets hebben kunnen doen. Jammer, maar helaas.
Maar laat ik beginnen met 2 januari. We zijn doorgereisd naar Coromandel village. Een leuk, gezellig plaatsje met een prettig koffietentje. Aan een grote tafel gaan zitten met andere mensen, dus gelijk weer contact. Ondertussen kwam er af en toe wat regen naar beneden, maar in vergelijking tot vandaag, was het bijna niets. Na de koffie doorgereden naar Shelly Holiday Park in de veronderstelling dat we wel makkelijk een plekje konden vinden voor de nacht. Niet dus. Niet alle plekken bezet, maar wel het maximaal toegestane aantal gasten. Wat ze nog wel vrij hadden was een kleine cabin. Een slaapplaats en niets meer... Twijfel of we dit moesten doen, maar een telefoontje naar de volgende camping leverde ook geen campingplekje op, dus doen. Achteraf heerlijke plek. Prima bed en een gezellige huiskamer alleen voor de gasten van de cabins. Prima avond hierdoor, mede door een "rollende keuken" op de camping met super lekkere hamburgers!

Op doorreis naar Whitianga eerst nog een kop koffie in "ons" koffietentje in Coromandel Village. Gelukkig ook nog een heerlijke bosvruchtencake voor mij en voor Henk een kaasscone, zodat ik met een gevulde maag de komende kronkelweg goed kon doorstaan. Met de afgelopen moeilijkheid voor het krijgen van een slaapplek, hebben we voor 2 nachten op Seabreeze Holiday Park een plekje gereserveerd. 
De weg naar Whitianga was prachtig met mooie uitzichten op de kust. Op een rustplaats heerlijk de tijd genomen om daarvan te genieten.
Op de camping aangekomen, was het reserveren niet echt nodig geweest. Plenty plek en tot onze verrassing een heel leuk restaurant op deze camping. The Family serveerde op hout gestookte pizza's. Voor Henk een Meat Lover en voor mij een Meat Hater. Super lekker!

Het weer werd wel steeds slechter. Gelukkig hadden we voor het eten ons bed al klaargemaakt. We hebben de avond doorgebracht met een groep jongeren in de "huiskamer" van de camping. In het midden een ping-pong tafel waar ze veel gebruik van maakten. Was erg leuk om te zien hoe ze "ons oudjes" behandelden. Ze probeerden een gesprek aan te knopen: What brings you here to New Zealand?? Henk was zeer gevat: "An aeroplane". Dat was een onverwacht antwoord en hebben we vreselijk om gelachen.

De nacht bracht ook weer een nieuwe ervaring. Rond half 6 werden wij wakker van "getril" in de auto. Zowel Henk als ik  vroegen tegelijkertijd aan elkaar: Wat ben je aan het doen? Wij dachten toen nog dat het door het slechte weer kwam, maar het voelde niet helemaal vertrouwd. De volgende dag toch maar even gegoogled. Bleek er zo'n 100 km verderop een aardbeving te zijn geweest met een kracht van 5,1 op de schaal van Richter. Dat hebben wij dus gevoeld...

Gisteren en vandaag was het de dag van troosteloosheid. Gisteren zoveel regen dat we het niet prettig vonden om de weg op te gaan. Dus hebben we veelvuldig gebruik gemaakt van de keuken en huiskamer. Niet elke bank zit even lekker, maar toch prettiger dan in onze kleine auto te zitten.
We verheugden ons ontzettend op weer een lekkere maaltijd in restaurant The Family. De regen getrotseerd, maar helaas vandaag gesloten. Hadden we niet meegekregen. Gelukkig hadden we nog wat op te warmen in onze koelkast ook al leek dit na opwarmen op een Olvarit maaltijd....

Het eind van dit blog schrijf ik in de auto op onze volgende plek: Papamoa Beach. Vanochtend kwam de regen nog steeds met bakken uit de lucht. Hoe gaan we de auto rijklaar maken, zonder alle nattigheid binnen te halen. Nou gewoon: kruipend in de auto het bed afhalen, het matras naar de kofferbak schuiven en daardoor ruimte maken om te zitten op de stoelen. Kleding pakken en naar de douche om lekker op te warmen onder een goede, krachtige straal. Na het ontbijt de auto in voor een lange, natte rit. Met hier en daar riviertjes die over de weg heen kwamen, maar gelukkig voor ons op de route nog geen afgesloten wegen. We staan nu op een super grote camping met de verwachting dat de faciliteiten hier dan ook ook goed zullen zijn. Maar hier geen fijne huiskamer om te kunnen zitten. Wel een goede keuken met een hoge tafel met barkrukken. Daar willen wij geen hele avond op zitten, dus onze auto voor nu omgedoopt tot huiskamer!