Het slotstuk

Dit wordt het laatste verslag van onze vakantie. Ik zit dit nu te schrijven aan onze eigen eettafel in de keuken.

Met de leuke herinneringen aan Hobbiton en nog een lekkere plons in het zwembad, zijn we de volgende dag onze weg gaan vervolgen richting Ramarama. Omdat er in dit deel van Nieuw Zeeland minder campings te vinden zijn, hebben we vantevoren gekeken waar we naartoe wilden rijden. Deze afstand was prima te doen, dus op weg. Na een leuke rit langs prachtige landschappen op kleine wegen, moesten we toch een stukje Highway nemen om bij de camping te komen. Via google maps konden we het laatste stuk rijden, maar hoe we ook zochten, geen camping te bekennen. Bij navraag bleek de camping al meer dan een jaar opgedoekt te zijn. Wat te doen? Een heel stuk verder rijden? Maar Henk had ondertussen via Booking.com gekeken naar een B&B, die niet ver daarvandaan voor een redelijke prijs te boeken was. Dit geregeld en op weg naar Hunua! De B&B was op een boerenbedrijf. We werden verwelkomd door de 3 honden. De kamer was op de 1e verdieping van het huis en we konden tegen contante betaling mee-eten met de eigenaresse. Wij hadden geen contanten en omdat we eigenlijk op een camping hadden gerekend, had ik voldoende "in huis" voor een zelfgemaakt maaltje. Dit heb ik op het boerenerf in ons eigen keukentje van de auto gemaakt. De hondjes hadden waarschijnlijk ook trek gekregen van mijn heerlijk geurende maaltijd en stonden bij de boerderij te wachten tot ook zij eindelijk hun heerlijke maaltje zouden krijgen.  
Het ontbijt was de volgende ochtend zelfservice in de keuken. Het was een prima onderkomen voor dit nachtje. Op ons gemak de volgende ochtend onze route van die dag uitgestippeld.

De bestemming was Clarks Beach, een camping aan de kust. Met wat druilerig weer zijn we weggereden, maar gaandeweg werd het beter en beter.
Wat was het fijn dat we de laatste 3 campingdagen super lekker weer hadden. En de camping was ook nog eens super fijn! Met zwembad, een goede keuken en fijne plekken om te kunnen relaxen. Dit hebben we dan ook volop gedaan. 
Het plannetje ontstond dat we deze laatste dagen op deze camping zouden blijven. De auto moest natuurlijk leeggeruimd en schoongemaakt worden. Er waren ook cabins op de camping, dus die hebben we voor de laatste nacht geboekt, zodat we alle tijd hadden om alles uit te kunnen ruimen. En wat nog handiger leek: met een cabin konden we onze spullen droog onder dak zetten en weer inpakken als het zou gaan regenen. Maar zoals ik hierboven al heb geschreven: geen regendruppel gezien!
En je wilt niet weten wat er na ruim 6 weken uit de campercar kwam. We hadden letterlijk en figuurlijk alle hoekjes en gaten gebruikt.
Gelukkig paste het nog wel allemaal in onze tassen! De nacht was een belevenis op zich. Wij noemden dit Spring is in the air! Toen we ons in horizontale positie gingen leggen, protesteerden de springveren hevig. Je kon precies voelen waar ze zaten. Als je stil bleef liggen, had je nergens last van, maar bij het omdraaien... poink poink poink... Het levert gelukkig bij ons wel de nodige lachmomentjes op.

De laatste nacht in Nieuw Zeeland slapen we in het Naumi hotel, net zoals de 1e nacht van onze NZ-reis. Die dag moest de auto dus nog aan de buitenkant schoongemaakt worden. De zoektocht naar een "wasstraat" heeft toch even geduurd. Er zijn er niet veel, of veel te ver weg vanaf de plek waar wij waren.
De wasstraat is een soort selfservice. Je haalt een code bij de balie van het benzinestation en volgt de instructie op het bord. Je staat in de wasstraat en de borstels en spoel- en droogapparaat rolt langs je auto. Het is een rare gewaarwording om stil te blijven staan en je auto op die manier gewassen wordt.
De auto hebben we ingeleverd en met "een Ubertje" werden we naar ons hotel gebracht. Vlakbij het hotel vonden we een Indiaas eettentje. Een lekker dinertje als afsluiting!

Na een ontbijtje in het hotel hebben we een beetje rondgelummeld tot het tijd was om naar het vliegveld te vertrekken.
We hadden ons al een aantal dagen zitten verheugen op een heerlijke acaibowl, die we op de heenweg hadden gegeten. Dus op het vliegveld van Singapore op zoek naar dit leuke eettentje. We hebben de vertrekhal wel 2x doorgelopen, tot we erachter kwamen dat dit niet op Singapore was, maar op het vliegveld van Sydney. Helaas, pindakaas!

De reis naar huis was lang, maar prima! De eerste wasjes zijn alweer gedraaid en nu proberen we de routine van alledag weer op te pakken.

Tot slot willen we iedereen bedanken die op ons blog reacties hebben gegeven. Wij vonden het super leuk om te lezen en dat jullie ons allemaal, niemand uitgezonderd, mooier weer toewensten. 
Nu weer thuis, zijn we tot de conclusie gekomen dat het een super fijne, lange reset is geweest met ongeveer de helft gevuld met allerlei regensoorten: woesjbuien, stortregens, onophoudelijke druilerige dagen, maar gelukkig hebben wij ons er goed doorheen geslagen en kijken we terug op een heerlijke tijd!!