Feest van herkenning

Na een regenachtige start van de dag, hebben we een lekkere dag gelummeld op de prachtige camping om de volgende dag weer verder te reizen.
Het feest van herkenning (soms in omgekeerde volgorde) kon beginnen. We kwamen Hokatika binnenrijden en de 'oh ja', 'kijk daar' en 'wat leuk!' waren niet van de lucht. Het is ook zo'n leuk plaatsje. Gelijk doorgereden naar New World (super grote supermarkt) om de boodschappen voor de komende dagen te doen en dan heerlijk met een coffee-to-go langs 'de boulevard' gelopen. Eigenlijk mag het de naam boulevard niet hebben, het is een kiezelpad langs het strand. Maar zo leuk om daar nu met mooi weer rond te lopen. 2 jaar geleden hebben we op deze route alleen maar verschrikkelijk slecht weer gehad.

Nog meer afzakkend naar het zuiden gingen we in Whataroa informeren naar een mooie rondvlucht boven de gletsjers. Met een ontzettend aardige man van dit informatiecentrum hebben we de mogelijkheden bekeken. Wat is het leukste/beste en vooral wanneer??? De weerberichten voor de komende dagen erbij gezocht en eigenlijk was het weer op dat moment het meest stabiel. Er was een mogelijkheid om NU naar de helikopter te rijden en de rondvlucht, met gletsjermoment, te doen. Twijfel, twijfel... wel... niet... of toch wel....: DOEN! en zo geschiedde.
Wat een prachtige rondvlucht hebben we gemaakt. Ik mocht het eerste gedeelte van de tocht voorin de helikopter zitten. Zo mooi om naar de gletsjers toe te vliegen en de sneeuw- en ijsvlakte voor je te zien opdoemen. Door op de sneeuw te wandelen, kreeg je pas goed het gevoel hoe inmens groot zo'n gletsjer is.  GEWELDIG!!! De foto's spreken voor zich.
We hadden 's morgens nog niet kunnen bedenken dat we 's middags aan het vliegen zouden zijn... Na de tocht even bijkomen om vervolgens door te rijden, op zoek naar onze volgende slaapplaats. Okarito is het geworden. Een gemeentecamping met weinig faciliteiten, maar wel pal aan het strand. Op deze manier kun je alle indrukken rustig op je laten inwerken. En hoe leuk is het om op zo'n camping allerlei mensen tegen te komen uit alle windstreken van de wereld: een vrouw met Nederlandse roots, die graag weer even in haar moedertaal wilde babbelen; een Duitse surfer met rastahaar, die voor een half jaar naar Nieuw Zeeland ging, maar 14 maanden later nog steeds van hot naar her trekt.
Na een heerlijke lange nacht, trekken we door naar Fox Glacier voor de enorm lekkere gingercoffee. Helaas was de herinnering mooier en lekkerder... nu in een kartonnen bekertje met in onze ogen slappe koffie met een scheut gingersiroop.... jammer, een illusie armer!
In Fox begon het te regenen en daardoor maar gelijk doorgereden naar Haast. Gelukkig werd het bij aankomst op de camping alweer droog. Een minder leuke herinnering aan Haast waren de vele prikbeestjes. Wij hoopten dat dit nu minder zou zijn. Deze illusie is ons niet ontnomen. We zijn weer vele bultjes rijker!