WAUW!!!

Zaterdag en zondag zijn we op de camping in Te Anau gebleven. Het plaatsje bekeken en al zwemmend het Lake Te Anau onveilig gemaakt. Het waren super warme dagen, dus een verblijf aan het water is dan een zegen. De boottocht door Milford Sound was vastgelegd voor dinsdagochtend vroeg, daardoor zijn we maandag de rit door de bergen begonnen. Het is ongeveer 130 kilometer, maar in tijd (rechtstreeks zonder stops) moet je rekenen  op 2,5 uur. Veel bochtjes en klimmen en dalen. 
De omgeving is zo mooi, dat diverse stops en wandelingetjes tijdens de rit een must is. Het eerste gedeelte van de rit gaat door een vallei. Weinig meer te zien dan geel grasland, maar alle Chinezen en Japanners vinden dit toch geweldig en staan dit allemaal te fotograferen. Busladingen vol staan te wachten tot ze aan de beurt zijn. Wij zijn er snel voorbij gereden. Onze eerste stop is een wandelingetje van drie kwartier naar Lake Mistletoe. Wel een aardig meertje met een lekker pad waar goed over te lopen was. 
De volgende stop is Mirror Lakes. Dit zegt het al: als het (zo goed als) windstil is, heb je een prachtige weerspiegeling in het water. Toen wij kwamen aanrijden werden Henk en ik erg lacherig. Ook hier werd een buslading onverstaanbare mensen losgelaten om binnen 5 minuten weer in de bus te zitten. Klik, klik, klaar! Dat was voor ons dan wel weer prettig, zodat wij -rustig- van de omgeving en de weerspiegeling konden genieten.

Via Lake Gunn hebben we gekeken naar de gemeentecamping waar we de nacht konden doorbrengen: Cascade Creek. Op deze camping alleen maar parkeerplaatsen met een strookje groen, een klein stukje bos, een huisje met een toilet (lees: gat in de grond met een toiletpot erboven) en geen water. Maar een prima onderkomen voor 1 nachtje. Omdat we de volgende dag vroeg bij de boot moeten zijn, is een camping zo dicht mogelijk bij Milford Sound wel zo prettig.
We hadden nog de hele middag de tijd  om de route verder te bekijken, dus zijn we rustig aan doorgereden. Om in Milford Sound te komen, moet je door de Homer Tunnel; een éenbaans tunnel van 1,2 km en dan sta je dus ineens voor verkeerslichten. Je rijdt in 1x de donkerte in en een enkel lampje verlicht de tunnel. Best spannend. Gelijk na de tunnel haarspeldbochten en we kachelen lekker verder naar beneden.
Milford Sound is eigenlijk niets meer dan een informatiecentrum en een aanlegplaats/terminal voor rondvaartboten in alle soorten en maten. Van het formaat pontje over het IJ tot de boot naar Texel. Wij hebben gekozen voor een kleinere boot (pontje over het IJ dus), zodat we ook dicht langs de wanden kunnen varen. Maar dat gingen we pas de volgende dag doen.
Terug naar de camping waar we een plekje hebben bemachtigd bij de bomen, zodat we in de schaduw konden zitten en ons meegebrachte macaronischoteltje op ons gasstelletje konden opwarmen. Ondertussen kwam de ambtenaar van het Department of Conservation controleren of we ons campinggeld wel betaald hadden. Natuurlijk even een praatje gemaakt. Hij vertelde dat aan het eind van de camping vaak de New Zealand Falcon te zien was, zo tegen zonsondergang. Ook zou dat een "massive view" zijn als de zon achter de bergen verdwijnt. Dit wilden wij natuurlijk niet missen en  zoals wij zijn, ruim op tijd de kleine wandeling naar het eind van de camping gemaakt. Tja, dan sta je, een uur te vroeg, te wachten op... ja, waarop? Een Falcon die zich niet liet zien en een zonsondergang die we toch wel eens mooier hebben waargenomen...
Flink koud geworden van de sterke wind, gauw onze auto ingestapt om nog wat te lezen, voordat we ons hoofd op het kussen gingen leggen. En voor het eerst in deze vakantie: de wekker gezet!!

Om 7 uur snel een broodje uit het vuistje gegeten en op naar de boot! Ook daar weer ruim op tijd aangekomen om in te checken. The Mitre Peak lag ons al op te wachten. Een plaatsje boven op het dek kunnen krijgen, zodat we mooie plaatjes konden schieten. En dat is prima gelukt!! Wat is daar veel moois te zien. We zijn door de fjord heen en weer gevaren, ondertussen genietend van het prachtige uitzicht, de zeehonden en de watervallen, waar we zelfs onderdoor zijn gevaren. En wat hebben we geboft met het weer. Lekker zonnetje en hier en daar een mooie wolk om een berg heen. Schitterend. Aan het eind van onze 2 uur durende vaartocht trok er een soort mist achter ons op in de fjord. Wij hadden het getroffen, voor de volgende vaarten was dit minder.

In bijna 3 uur tijd zijn we daarna terug gereden naar Te Anau. Lekker uitgebreid geluncht en ons gesetteld op de camping om even alle beelden op ons netvlies van deze schitterende tocht tot rust te laten komen.

 
​