Rustig vervolg

Na Mount Cook hebben wij geen echte 'must-do' punten meer. En dan merk je dat je toch een bepaalde routine/sleur hebt ontwikkeld in de afgelopen weken.
's Ochtends worden we wakker doordat het zonnetje in onze auto schijnt of dat onze medekampeerders de dag aanvangen. Met ons handdoekje en toilettas begeven wij ons dan naar het toiletgebouw om een (meestal) heerlijke douche te nemen. Schoongewassen maken we het ontbijt dat bestaat uit brood/beleg of havermoutpap met rozijnen, banaan en kaneelsuiker. Dit laatste is toch wel ons lievelingsontbijt.

Na het ontbijt de spulletjes inpakken en op weg... Op een rustig tempo rijden we de door ons gekozen route en dan meestal rond een uur of 11 zoeken we ergens een plekje voor ons dagelijkse bakje troost. Moccachino is toch wel favoriet.
Ergens tussen 13 en 14 uur ​lunchen. Als we dit uitgebreid ergens doen, dan hoeven we 's avonds alleen een broodje te eten. Eten we tussen de middag ons eigen broodje dan kook ik 's avonds ons potje op de volgende camping. Dat is geen probleem met alle goed geoutilleerde keukens. En is er geen keuken, dan hebben we ons eigen kooktoestelletje. Dit gebruiken we sowieso als we op een DOC-camping staan (gemeentecamping).

Na Mount Cook zijn we rustig aan noordwaarts gereden. En met rustig aan is het ook echt rustig aan. Soms slaan we ons bivak op als we maar 20 km hebben gereden, maar meestal is het nu rond de 50 km. En dat voelt echt als vakantie. Heerlijk vroeg op de camping. Even installeren: tafeltje neerzetten met onze stoelen (hangzakken noemt Henk ze) en ons tentje aan de auto maken; een wandelingetje, boek lezen, ijsje scoren. De gewone vakantiedingen dus. En waar we toch zo van kunnen genieten: de prachtige natuur en omgeving van Nieuw-Zeeland.

Maar helaas hebben we niet alleen mooi weer. We hebben ook wat dagen met regen gehad. En dan is het niet altijd leuk om alleen een auto te hebben. Vooral bij het opstaan is het dan toch echt even moed verzamelen. Liggend op bed wat kleren aantrekken en je regenjas om dan de auto uit te springen naar de keuken om je ontbijtje te maken.

De afgelopen week hebben we geen klagen: bij Lake Tekapo hadden we een prachtig plekje op de camping en konden we de hele middag uitkijken over het meer. In Saint Andrews kwamen we op een zeer simpele camping, maar met een hele ruime plaats. Toen we rond 23 uur in ons bedje lagen, hoorden we een hels kabaal. Op nog geen 4 meter, aan de andere kant van een flinke heg, donderde een goederentrein langs. Het leek wel of hij over ons tentje heen kwam. Dat was flink schrikken en met hartkloppingen lagen we in bed. In de loop van de nacht kwamen nog 2 treinen langs, maar de herrie wende snel.


De volgende plek was bij Orari Gorge. Een DOC camping waar we 2 jaar geleden in de stromende regen al hadden gekeken. Nu mooi weer, dus op naar deze prachtige plek. Op de hele camping maar 5 gasten op een heel groot terrein. Super rustig dus.
In de regen zijn we gisteren naar de camping gereden, die Henk op zijn lijf is geschreven: Grumpys Retreat. What's in a name? Hij moest natuurlijk wel even op de foto.

Ons avontuur loopt helaas naar het einde. We hebben gelukkig nog 3 nachtjes te slapen in onze campercar, nog 1 nachtje in het hotel voordat we vrijdag de lange thuisreis aanvaarden.