Minder warm, en anders mooi!

3 februari 2018 - Gore, Nieuw-Zeeland

Na alle overweldigende indrukken van Milford Sound zijn de afgelopen dagen minder spectaculair geweest. Ook het weer liet zich van een sombere kant zien. Veel regen en harde wind. Maar ondanks dat hebben we wel prachtige routes gereden en heel veel mooie dingen gezien. Vanuit Te Anau zijn we naar Manapouri gereden. Daar wilden we een waterkrachtcentrale bekijken, maar die was 3 jaar geleden gesloten. Dus doorgereden naar Monkey Island. De weg ernaartoe was heeeel afwisselend. Vanaf Manapouri reden we nog door een soort van tropisch regenwoud wat gaandeweg overging in het gebied met heuveltjes en veel veeteelt en akkerbouw. Zo'n verschil in landschap in ongeveer 100 km. Een tussenstop bij Clifden, waar we een historische hangbrug hebben bekeken.

Monkey Is​land is een heel klein eilandje, dat je bij eb kan bezoeken. Wij waren er toen het vloed was en dan is het omgeven door de zee. Dit eiland werd oorspronkelijk gebruikt als walvisspotplaats. Een mooi, winderig punt, voor je gevoel aan het eind van de wereld. Het was niet de laatste keer dat we dat eind-van-de-wereld-gevoel hebben gehad, maar daarover later.
We hebben even moeten zoeken naar een overnachtingsplek, maar deze gevonden in Riverton. Een kleine, zeer gemoedelijke camping. En in vergelijking met het aantal kampeerplaatsen een ontzettend grote, best ongezellige, ruimte (met podium) waar we binnen konden zitten. Omdat het vreselijk regende, waren we niet de enigen die daar gingen zitten. En heel leuk voor Henk: er was ook een soort bijeenkomst van een schoolklas/kinderkamp. Dus de hele avond heeft hij (en ook ik hoor) alle tumult moeten meemaken die dit teweeg brengt. Maar hij heeft het overleefd!!

Op mijn to-do-list stond een bezoek aan Invercargill. De meest zuidelijke, grote plaats van het zuidereiland. Maar ach, het was weer als vanouds: een grotere plaats en wij arriveren in de regen. En deze hield niet op. Als er weinig grote plaatsen bij elkaar liggen, is er een concentratie van grote winkels te vinden. Ons geluk want dat zijn prima schuilplaatsen bij zulk slecht weer. Wel slecht voor de portemonnee want in een winkel als Kathmandu kun je altijd wel slagen..
Gelukkig was er ook een Mac, zodat we al internettend een deel van de ochtend droog hebben doorgebracht.

Na een nachtje op de stadscamping zijn we naar Bluff gereden. Onderweg regende het nog steeds 'harder dan ik hebben kan', maar één van de meest zuidelijke puntjes van Nieuw Zeeland 'moet' je gezien hebben.
Toen verder afgebogen naar het oosten, waar we de vuurtoren op Waipapa Point hebben bezocht en op het strand de zeehonden op aai-afstand lagen.
Via een gravelweg zijn we naar de camping op Curio Bay gereden. Hierdoor krijg je al het gevoel dat je van de bewoonde wereld wegrijdt, maar dat bleek ook echt zo te zijn. De camping lag op het uiterste puntje van het land. Rijd je te ver door, kukel je zo de klif af, de oceaan in. Een belevenis op zich om op zo'n camping een plekje te vinden. Uiteindelijk hebben we een beschutte plaats gevonden. Achteraf bleek dat achter de bebossing inderdaad de wereld ophield. Dat geeft nog een beetje kriebels in mijn buik.
Erg jammer dat het niet meer zo lekker weer was (lees storm), anders hadden we kunnen zwemmen met de dolfijnen in de baai. Gelukkig hebben we ze wel gezien! Wat we ook gezien hebben is de geel-oog pinguïn. Het was er maar één, maar door onze goeie camera heb ik hem wel vast kunnen leggen!
We zijn door de harde wind, heerlijk in slaap gewiegd in de auto. Omdat de temperatuur ook flink gedaald was, hadden we ons dekbedje echt wel nodig. Een beetje bibberend hebben we bij de auto ontbeten en daarna weer op pad voor onze volgende stop: Cathedral Cave. Een prachtige wandeling door een tropisch bos naar het strand. Via het strand naar de grotten in de rotsen, die alleen bij eb te bereiken zijn. Zeer indrukwekkend dat je daardoorheen kunt lopen. 2 uur later zou het water er weer met kracht ingestuwd worden. De lunch was welverdiend na onze flinke klim terug naar de auto en daarna hebben we de reis hervat richting Gore, onze volgende slaapplaats.

Foto’s

5 Reacties

  1. Hilly:
    3 februari 2018
    Wow Anja, wat weer een prachtig verhaal. Of zal ik je Floortje noemen (naar het einde van de wereld). Dit impliceert dan wel weer dat wij in Nederland in het middelpunt van de wereld zitten.
    Ga zo door met genieten
  2. Wim:
    3 februari 2018
    Na regen komt weer zonneschijn moet je maar denken. Gelukkig een droog dak boven je hoofd. Even voor Henk, we krijgen schaatsweer aan het eind van de week. We wachten weer op het volgende verslag, veel plezier!!
  3. Cecile en Joop:
    4 februari 2018
    Jammer van de regen maar misschien is het inmiddels alweer opgeklaard. Mooi verhaal. We genieten mee.
  4. Eltje en Gea:
    5 februari 2018
    Ondanks het weer ziet het er geweldig uit!
  5. Inek:
    5 februari 2018
    Jammer van het weer maar wel een. Ooi verhaal. Geniet xxx