Moordneigingen

De titel van dit reisverhaal is niet door mij verzonnen, Henk is de schuldige. Maar hoezo, moordneigingen? Het betreft ​de ienieminie kleine sandflies. Ze nemen een snoekduik op elk stukje blote huid, steken je lek en laten gif achter. Henk heeft er een beetje last van, maar ik mag erg genieten van de geniepige beetjes. Een klein prikje ontwikkelt zich tot een soort van Vesuvius, inclusief lavastroom. En jeuken.... niet te temmen neigingen om je huid stuk te krabben om maar van de jeuk af te zijn.. Dan wordt het uitmoorden van deze 'huisgenootjes' een lust!

Deze ongemakken daar gelaten, kunnen we wel genieten van onze trip richting Westkust. Nadat we hebben gekeken naar waaghalzen die gingen bungeejumpen, reden we via Reefton naar Nelson Creek.
In Reefton hadden zowel Henk als ik het gevoel dat er cowboys op de veranda's konden staan met geladen pistolen. Of we zo een wildwestfilm ingeslingerd werden. Er reeds zelfs een paard(je) door de straat, alhoewel deze gelijk met de honden werd uitgelaten. Na een lekker broodje en een iced coffee reden we richting Nelson Creek. De campercar mocht een nachtje staan op een DOC-camping. Dit is een gemeentecamping met weinig faciliteiten, maar op de prachtigste plekken. Doordat de boodschappen, vers water en voldoende drank aan boord was, konden we hier overnachten. Helaas hebben we de avond in de auto moeten doorbrengen vanwege de vele regenval. Gelukkig kunnen we van onze autostoelen redelijke ligstoelen maken, dus dat was prima uit te houden.
Al vroeg weer uit de veren, zijn we na het ontbijt verder gereden om de Arthur Pass te beslechten. Een bochtig ritje, maar niet te vergelijken met een pass in de Alpen. De camping die we hebben uitgezocht is Jackson's Retreat. Een prachtige plek met in de achtertuin de mogelijkheid voor een prachtige bushwandeling naar de waterval. Glibberig, maar de moeite waard.
Misschien vanavond nog glimwormen spotten, maar dat is een beetje afhankelijk van onze zin (en een beetje van het weer).